Με τον θοδωρη Κοτονια ήρθαμε σε επαφή πριν 5 περίπου χρόνια με αφορμή κάποια εμφάνιση του στην Κρητη.
Δεν αργεί κανείς να διακρίνει την ευγένεια του, τον μεστά στοχαστικό του λόγο,
την ποιότητα της προσωπικότητας του που κρατάει χαμηλούς, σχεδόν ψιθυριστούς τόνους στον καλλιτεχνικό χώρο αφήνονταν την τέχνη του να μιλήσει για εκείνον !
Συνεργαστήκαμε το περασμένο Καλοκαίρι στο φεστιβάλ των Υακινθειων στα Ανωγεια και ήταν μια εμπειρία η παρατήρηση της παιδικής σχεδόν χαράς που εξέφραζε όταν βρισκόταν με τους ανθρώπους του χωριού σε παρέες και σε πλατείες για να ακολουθήσει η μαγική του στιγμή στο θεατράκι του Υακίνθου στα 1300 υψόμετρο !
Από την Υβα Κουμαντάκη
Ο τραγουδοποιός Θοδωρής Κοτονιάς γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1970.
Μέσα στα χρόνια της ενασχόλησής του με το τραγούδι μαζί με τα «Μακρινά Ξαδέρφια», κατέθεσε πολλά τραγούδια, στα οποία συνεργάστηκε με καταξιωμένους τραγουδιστές, ενώ κυκλοφόρησε κι αρκετούς δίσκους, όπως «Αποδοχή κληρονομιάς» (2003), «Περιμένοντας το Θείο» (2004), «Καλό ταξίδι» (2007), «Τα κλειδιά» (2014).
Με καταγωγή από τη Στερεά Ελλάδα και τη Σμύρνη, ο Θοδωρής Κοτονιάς είναι ένας από τους πραγματικά ενδιαφέροντες τραγουδοποιούς της γενιάς του, που ξεχωρίζει.
Μιλήσαμε ραδιοφωνικά αυτή τη φορά μέσα από την εκπομπή «Μια άλλη μέρα στον αέρα» του Ραδιο Μοιρες για το πως βιώνει την κατάσταση σήμερα και πολλά πολλά αλλά !
Ακούστε την εκπομπή: https://youtu.be/1xQUiZFZ19w
Το ξεκίνημα
«Δεν υπήρχε σαν όνειρο μέσα μου να ασχοληθώ με την μουσική αν και κάποια στιγμή ξύπνησε ένα «εγώ» κοιτάζοντας τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη τον Νίκο Παπάζογλου. Ο πατέρας μου άκουγε πολύ μουσική που σίγουρα με επηρέασε και έτσι αυθόρμητα γεννήθηκε εσωτερικά η επιθυμία να αποκτήσω μια κιθάρα ή ένα κλαρίνο.
Η πρωταρχική φλασιά έρχεται ξαφνικά σαν θείο δώρο.
Ασχολήθηκα με πολλές διαφορετικές εργασίες μιας και κανένας δεν εστίασε στο να κάνω σπουδές πάνω στη μουσική.
Κάποια στιγμή όταν ο πατέρας μου αποδέχτηκε την τέχνη μου σε μεγάλη ηλικία, τον ευχαρίστησα που δε σπούδασα μουσικός και δεν έγινα καθηγητής σε ένα σχολείο ή ένα ωδείο, κάτι που θα με έβγαζε από μια ουσιαστική αναζήτησή.
Η ικανότητα που είχα σε άλλους εργασιακούς χώρους δεν έφτανε γιατί ήμουν αφηρημένος, είχα το μυαλό μου στην μουσική»
Η πρώτη εμφάνιση
«Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ ντροπαλός.
Ακόμα είμαι αν και έχω καταφέρει να μη το δείχνω τόσο.
Έχω μια δυσκολία όταν μιλάω και δεν είμαι άνετος.
Υπάρχει μια εσωτερική ντροπή όταν λέω τραγούδια μου.
Είναι σαν να στέκομαι στον κόσμο γυμνός. Αυτό το συναίσθημα με κυνηγάει συνεχώς, δεν είναι εύκολο.
Σιγά σιγά με την αποδοχή του κόσμου υπάρχει μια αυτοπεποίθηση, αλλά η ντροπή είναι μια ικανότητα που μας χρησιμεύει και δεν πρέπει να χάνεται»
Η τέχνη
«Η μουσική με βοήθησε να ταξιδέψω πολύ, να γνωρίσω αξιόλογους ανθρώπους, να ανακαλύψω κάτι που δεν θα το έκανα αλλιώς.
Αν και ακόμα έχω την ανησυχία ότι δεν είναι ο δρόμος μου γιατί με ενδιαφέρουν και αλλά πράγματα.
Προς το παρόν οι εσωτερικές μου ανησυχίες εκφράζονται στο καλλιτεχνικό μέρος της ζωης μου.
Η είσπραξη έρχεται μέσα από την στάση μας και την παρατήρηση μας για να εξωτερικεύσουμε όλα όσα ανακαλύπτουμε στην τέχνης.
Όσο για το οικονομικό είναι ένα θέμα που δεν αξίζει να το συζητήσουμε καθόλου ( γέλια ) εύχομαι κουράγιο σε όλους γιατί είναι δύσκολο όταν βρίσκεσαι βυθισμένος στην αρμονία και στην δημιουργία, να διαχειρίζεσαι και αυτό.
Τα λεφτά θεωρώ δεν ταιριάζουν με τον καλλιτέχνη»
Ο χώρος της Μουσικής εν καιρό COVID
«Στον χώρο που βρισκόμαστε όπως και να έρθουν τα πράγματα πρέπει οι καλλιτέχνες με κάποιο τρόπο να ζούμε και να λειτουργούμε. Απ τη στιγμή που ο ιός εμφανίστηκε, κανένας δεν περίμενε ότι θα έφτανε η στιγμή που θα προσαρμοστούμε και θα κάναμε εμφανίσεις μέσω Διαδικτύου όπως τα live streaming που ξεκινήσαμε.
Είναι ανάγκη μας να βρισκόμαστε και να παίζουμε μουσική, πόσο μάλλον τώρα που υπάρχει τόση μοναξιά και φόβος εξαπλωμένος. Αν και πιστεύω ότι στην φύση των ανθρώπων είναι να ξεχνούν.
Ακόμα και αν θα βγούμε από αυτό μετά θα το αφήσουν πίσω τους και θα θεωρούν τα πάντα αυτονόητα.
Έχω πίστη στην ατομική προσπάθεια !
Δύσκολα παίρνουμε μπρος.
Ο άνθρωπος πρέπει να παίρνει την δυσκολία του και να τον κάνει καλύτερο μέσα σε ένα γενικό κακό.
Ας ελπίσουμε ότι ο κάθε ένας θα το εκτιμήσει και θα το εκμεταλλευτεί για να γίνει καλύτερος»
Η έμπνευση
Στην ερώτηση μου ποια εικόνα ή πια σκέψη συγκινεί και εμπνέει τον Θοδωρή η απάντηση ήρθε αβίαστα.
« Η φύση και η επικοινωνία με τους ανθρώπους. Το να μην είμαι μόνος κινητοποιεί όλες τις λειτουργίες μου τις εσωτερικές»
Κρητη
«Η συνεργασία μου με τον Ψαραντωνη ήταν η πιο σπουδαία. Πρώτα φτιάξαμε το τραγούδι και μετά ήρθα στην Κρητη πρώτη φορά να το παρουσιάσουμε.
Είσαστε το μοναδικό μέρος που δε με πρόδωσε σε αυτά που φανταζόμουν.
Είναι τόσο ένα η μουσική με αυτό που νιώθω όταν έρχομαι στο νησί.
Αν και εγώ δεν είχα καμία σχέση με την Κρητη αλλά αυτή η ακατανόητη γοητεία που έχετε εκεί είναι ένα σπάνιο πράγμα, κάτι που με βάζει συνεχώς στη διαδικασία να ακούω τα τελευταία χρόνια συνεχώς τις μουσικές σας και να τις μαθαίνω προσπαθώντας να τις κατανοήσω.
Όσο για τις μαντινάδες τις έχετε αναπτύξει. Η δυνατοί δεκαπεντασύλλαβοι με συγκινούν όπως και να έχει»
Και κάπως έτσι η συζήτηση οδηγήθηκε στον τρόπο που η επικοινωνία μου με τον Θοδωρη εξελίσσεται στον χρόνο, δηλ με μαντινάδες. Μια δημιουργική «κόντρα» λέξεων και συναισθημάτων!
Του ζήτησα μια σκέψη του και με μεγάλη χαρά άκουσα μια προσωπική αφιέρωση:
«Για το 2021 που πλησιάζει θα ήθελα να συνδυάσω τα περίεργα αστρικά φαινόμενα που έρχονται με το αφοπλιστικό σου χαμόγελο που χαρίζεις ραδιοφωνικά στον κόσμο και θα σου πω:
Φοβάμαι ο ήλιος μη χαθεί
Ζηλέψει και δεν βγαίνει
Που μ´ ένα σου χαμόγελο
Φωτίζει η οικουμένη
Για να ταυτίσω με την σειρά μου την σχέση μας σαν το παλιό κρασί και να του αφιερώσω:
Σαν το κρασί η σχέση μας
Γλυκά θα δυναμώνει
Όσο περνούνε οι καιροί
Και φεύγουνε οι χρόνοι (υ.κ)
Τον ευχαριστώ θερμά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου