Αυτή την εβδομάδα παρουσιάζουμε τον μουσικό και χορευτή Αντώνη Γεωργιλαδάκη, παιδί της γνωστής οικογένειας χορευτών Κωστή και Μαρίας Γεωργιλαδάκη από Πετροκεφάλι και Τυμπάκι αντίστοιχα.
Απο την Ύβα Κουμαντάκη
Μεγαλώνοντας μέσα σε μια οικογένεια όπου τα ακούσματα ήταν μόνιμα στην Κρητική μουσική και στον παραδοσιακό χώρο, στον Αντώνη Γεωργιλαδάκη αναπόφευκτα γεννήθηκε η επιθυμία να ασχοληθεί και με κάποιο μουσικό όργανο. Προσπάθησε, όπως μας είπε, να μάθει και λύρα και μαντολίνο αλλά κατάλαβε ότι δεν είχε την ευχέρεια που θα ήθελε και έτσι τα παράτησε. Ασχολιόταν αποκλειστικά με τον χορό στην οικογενειακή τους σχολή.
ΑΠΟ ΤΥΧΗ: Όπως μας λέει ο ίδιος ο Αντώνης «Το 2015, όταν πλέον ήμουν μαθητής της Α΄ Λυκείου, ο φίλος μου ο Νίκος μου ζήτησε να τον συνοδέψω στη Γέργερη Δήμου Γόρτυνας σε ένα μάθημα ασκομαντούρας που έκανε εκεί με τον Κώστα Μουζουράκη.
Ο ήχος της ασκομαντούρας πάντα μου άρεσε και είχα περιέργεια να δω πως παίζεται αυτό το όργανο. Όση ώρα έκαναν μάθημα δεν σήκωσα τα μάτια μου από πάνω τους, όταν κάποια στιγμή ο Κωστής θέλησε να δείξει και σε μένα. Στην αρχή αρνήθηκα γιατί δεν ήμουν σίγουρος ότι θα τα κατάφερνα. Τότε εκείνος μου έδωσε ένα χαρτί με σημειώσεις και ένα μαντουράκι και παράλληλα μου είπε να πράξω όπως θέλω. Όταν γύρισα σπίτι αργά, ξεκίνησα δειλά – δειλά να προσπαθώ».
Η ΕΞΕΛΙΞΗ: «Κάθε Δευτέρα συνέχιζα να πηγαίνω για μάθημα στη Γέργερη. Μου είχε γίνει πλέον τρόπος ζωής. Η μόνη μου έννοια ήταν ποτέ θα βρω χρόνο να εξασκούμαι και να παίζω. Πήγαινα σχολείο και έβγαινα από το μάθημα παίρνοντας απουσίες μόνο και μόνο για κάνω εξάσκηση και να ακούω τον ήχο που έβγαινε από ένα άψυχο καλάμι.
Ο Οργανοποιός και Μουσικός Δαμιανός Βασιλάκης, μου έδειξε την τεχνική της ασκομαντούρας στην συνέχεια, πως να την κρατάω και πως να δουλεύω τις αναπνοές μου. Ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή, με παίδεψε, αλλά τα κατάφερα. Είχα και μεγάλη βοήθεια από τον αδελφό μου τον Λευτέρη που παίζει Λύρα».
ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΛΚΟ: «Είχα την ασκομαντούρα μόνιμα μαζί μου. Σε όποια παρέα ή γλέντι βρισκόμουν μου ζητούσαν να παίξω, όπως και το έκανα. Ένας φίλος μου ζήτησε στη συνέχεια να παίξω στον γάμο του με το συγκρότημα του Γιώργου Νικηφόρου Ζερβάκη.
Δέσαμε αμέσως με το σχήμα και ξεκινήσαμε μόνιμη συνεργασία εδώ και 4 χρόνια. Είναι αλλιώς να χορεύεις και αλλιώς να βγάζεις εσύ το ρυθμό για να χορεύει κάποιος άλλος. Το μυαλό μου είναι πάντα και στα δυο. Πως θα χόρευα την συγκεκριμένη στιγμή σε ένα γύρισμα του χορού ή πως θα έπαιζα μουσική την ώρα που χορεύω».
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ: «Λόγω της οικογένειας μου, έχω άπειρα βιώματα από την μουσικοχορευτική μας παράδοση. Για εμένα είναι τα πάντα. Είναι τρόπος ζωής, είναι η ανάσα μου κάθε μέρα. Ο χορός μέσα από τις σχολές μας είναι καθημερινό βίωμα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έχω κάνει παρέα με τους περισσότερους καλλιτέχνες και έχω βρεθεί στο πάντρεμα και άλλων παραδόσεων, μουσικά και χορευτικά, στα Φεστιβάλ Χορού που διοργανώνουμε κάθε καλοκαίρι. Οι στιγμές είναι μοναδικές. Με μεγάλη χαρά βλέπω όλο και περισσότερα νέα παιδιά να θέλουν να ασχοληθούν με το χορό και τη μουσική μας».
Αυτός είναι ο Αντώνης: Ένας νέος χαμογελαστός και μερακλής, που από μικρή ηλικία είχε ένα μόνο σκοπό, να προσφέρει στον τόπο μας τα μέγιστα. Έχοντας στο πλευρό του πια την Κάλλια, ντάμα του στο χορό και στη ζωή, διδάσκουν σε συλλόγους στα μικρά παιδιά τα βήματα και τους ρυθμούς της Κρήτης. Και η παράδοση συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου