Πρόσωπα & Τέχνες: Μιχάλης Χαρκιολάκης «Η μουσική ενώνει»

 Πρόσωπα & Τέχνες: Μιχάλης Χαρκιολάκης «Η μουσική ενώνει…»

Μετά από μια μικρή παύση στο ένθετο «Πρόσωπα & Τέχνες» ανοίγω ξανά ένα κύκλο παρουσιάσεων νέων καλλιτεχνών με τον ταλαντούχο Μιχάλη Χαρκιολάκη. 

Τον γνώρισα μέσα από δημοσιεύσεις στα social και δεν θα μπορούσε να περάσει η καλλιτεχνική του οπτική, απαρατήρητη!

▪️ Η αρχή … 

Η ενασχόληση του  με την μουσική, ξεκίνησε στην ηλικία των 7 ετών έπειτα από παρότρυνση του πατέρα του. 

Ήταν στην ουσία η εκπλήρωση ενός δικού του «ονείρου» καθότι εκείνος δεν κατάφερε ποτέ να ασχοληθεί και να μάθει μουσική. 

Μη έχοντας καμία επαφή με τη μουσική στο οικογενειακό του περιβάλλον, ο πατέρας του, του χάρισε το μουσικό όργανο της παρέας, το μαντολίνο και ξεκίνησε τις σπουδές του στο ωδείο Ιεράπετρας.  

«Ήταν μια συμφωνία μαζί μου μιας και βασική μου ενασχόληση σε αυτή την ηλικία ήταν όπως και στα περισσότερα παιδιά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ο πατέρας μου λοιπόν χρησιμοποιούσε ως «αντάλλαγμα» τα ηλεκτρονικά για να ασχολούμαι με τη μουσική (1 ώρα μαντολίνο - 1 ώρα υπολογιστής κτλ). Έτσι είχα το κίνητρο να ασχολούμαι χωρίς να το καταλαβαίνω αρκετά με τη μουσική και να μελετάω πολύ παραπάνω απ’ το συνηθισμένο.

Μετά τα πρώτα πέντε χρόνια, άρχισα την επαφή μου και με άλλα όργανα (Λαούτο, Ασκομαντούρα κ.α.) όμως ποτέ δεν αγάπησα κάποιο μουσικό όργανο όσο  το μαντολίνο» αναφέρει ο Μιχάλης.

▪️Το πάλκο … 

Η πρώτη του  δημόσια εμφάνιση έγινε στην ηλικία των 13 ετών σε ένα φανταρικό γλέντι. Παρόλα το νεαρό της ηλικίας του θυμάται ότι δεν είχε  άγχος, καθώς είχε εξοικειωθεί με τον κόσμο και ήταν  σίγουρος για τις δυνατότητες του. 

«Είχα  δίπλα μου ανθρώπους πιο παλιούς στη δουλειά από εμένα να με βοηθούν και μου χάριζαν  έναν… αέρα παραπάνω»

▪️ Η βάση … 

Οι βάσεις του για 10 χρόνια ήταν γερές. 

 Ο Δημήτρης Πασπαράκης από τα Ανώγεια, η Μαρία Περιστενίδη απ’ το Ηράκλειο & ο Αντώνης Βασαρμίδης από την Ιεράπετρα ήταν οι πρώτοι δάσκαλοι. Η διδασκαλία του Αντώνη Βασαρμίδη αφορούσε τα παραδοσιακά λασιθιώτικα ακούσματα (Κοντυλιές κυρίως) αλλά και χορούς που παιζόταν παλιά στα γλέντια και τώρα εκλείπουν (Φοξ Τροτ, Βαλς, κτλ), ενώ ο Δημήτρης Πασπαράκης και η Μαρία Περιστενίδη, είχαν μια πιο γενική προσέγγιση πάνω στη μουσική όλης της Κρήτης. Όσον αφορά τα υπόλοιπα όργανα, ασκομαντούρα του  έμαθε ο Δαμιανός Βασιλάκης και στο λαούτο τον  βοήθησε «ένας εξαιρετικός άνθρωπος» όπως αναφέρει, ο Μανώλης Λιαπάκης. 

 Επίσης αναφέρει  ότι για 5 χρόνια ασχολήθηκε με την Βυζαντινή μουσική με δάσκαλο του τον Γιάννη Αρώνη. 

«Είμαι τυχερός καθώς και οι 6 δάσκαλοί μου, ήταν και είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και εξαιρετικοί παιδαγωγοί» συμπληρώνει. 

▪️ Η απώλεια … 

Στην ηλικία των 11 ετών, ο Μιχάλης έχασε τον πατέρα του. Το συμβάν αυτό τον σημάδεψε όπως θα σημάδευε και κάθε παιδί η απώλεια του γονιού του όμως συνάμα του έδωσε την ψυχική δύναμη να βγει πιο δυνατός. Γνωρίζοντας ότι αυτό θα τον έκανε ευτυχισμένο, ασχολήθηκε με ακόμη περισσότερο πάθος και προσήλωση πάνω σε αυτό που αγαπάει, το μαντολίνο καθώς θεωρεί ότι το όνειρο του πατέρα του, θα ήταν να τον δει να προοδεύει στη μουσική. Αυτό αποτελεί για εκείνον πηγή δύναμης.

Δεν μπορεί όμως να μην αναφερθεί στην μητέρα του, που ήταν και είναι πάντα δίπλα του σε κάθε επιλογή που έκανε στη ζωή του. «Αυτή είναι η δύναμη μου και το στήριγμά μου» μας λέει. 

▪️ Συνεργασίες  … 

«Στην μουσική μου πορεία στάθηκα πολύ τυχερός γιατί οι άνθρωποι που βρέθηκα δίπλα τους, είναι όλοι τους εξαιρετικά παιδιά. Ένας συντοπίτης και πολύ καλός μου φίλος, ο Μάνος Λιοντάκης, ήταν εκείνος που με έπαιρνε πρώτος και πηγαίναμε στα γλέντια, ξεκινώντας τότε την πορεία μου με τον Γιάννη Κατσαβαβάκη και τον Δημήτρη Παπαδάκη. 

Στη συνέχεια, βρέθηκα σχεδόν για ένα  χρόνο στο ίδιο πάλκο με τον καλό μου φίλο Στέφανο Βορδώνη και ύστερα, γνωρίστηκα με τον κουμπάρο μου, Κυριάκο Καραλάκη όπου ξεκίνησε μια μακροχρόνια συνεργασία. Αρχικά με τον Βαγγέλη Χωραΐτη για 2 χρόνια και ύστερα από μια παύση ενάμιση  χρόνου για Πανελλήνιες και Στρατιωτικές υποχρεώσεις, με τον Τριαντάφυλλο Στεφανάκη για άλλα περίπου 4 χρόνια. 

Επίσης αρκετές ήταν οι εμφανίσεις μου με τον Γιώργο Ψαρουδάκη με τον οποίο έκανα και τα πρώτα μου ταξίδια στο εσωτερικό (Αθήνα, Θεσς/νίκη, Ρόδο, Κάλυμνο, κ.α.), αλλά και στο εξωτερικό (Αμερική, Γερμανία). 

Όμως γενικά, έχω συνεργαστεί με τους περισσότερους καλλιτέχνες του κρητικού στερεώματος στα 10 σχεδόν χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικά»

▪️Η έμπνευση …

«Πηγή έμπνευσης αποτελούν τόσο τα βιώματα μου, όσο και οι διαφορετικές μουσικές που άκουγα από μικρός και με επηρέαζαν πιστεύω σε μεγάλο βαθμό»

▪️Στόχοι … 

Όσον αφορά το μέλλον, πιστεύει ότι τα καλύτερα έρχονται. Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το καινούργιο του κομμάτι που λέγεται «Μιας περασμένης εποχής» και αρχές του επόμενου έτους ολοκληρώνεται σιγά-σιγά η δημιουργία του πρώτου του δίσκου. «Ο καινούριος μου δίσκος, θα περιέχει 12 καινούρια κομμάτια δικής μουσικής και θα έχει συμμετοχές από διάφορους καλούς φίλους και εξαιρετικούς συναδέλφους,που είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που ερμηνεύουν  τα τραγούδια μου.» αναφέρει χαρακτηριστικά. 

▪️Η παράδοση … 

Η παράδοση σήμερα τον φέρνει σε μια παρατήρηση ότι το μουσικό επίπεδο έχει ανέβει κατακόρυφα, τουλάχιστον στον τομέα της μουσικής που ασχολείται. 

Αναφερόμενος  στις δυνατότητες των νέων παιδιών, δεξιοτεχνικά και θεωρητικά. 

Αυτό θεωρεί ότι  είναι φυσικό επόμενο αν αναλογιστεί κανείς την δυσκολίες που περνούσαν οι παλαιότεροι για να μάθουν μουσική σε σχέση με τώρα, που η πρόσβαση στην πληροφορία είναι πολύ πιο εύκολη. Το διαδίκτυο είναι μία βόμβα πληροφοριών για όποιον ενδιαφέρεται. «Πιστεύω ότι γενιά με την γενιά το επίπεδο θα συνεχίσει να αυξάνεται. Με βάση λοιπόν τον μεγάλο αριθμό μαθητών, το πόσο πολλούς καλούς νέους μουσικούς έχουμε αλλά και γενικά των νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται και ακούν τη κρητική μουσική, είμαι σίγουρος ότι στα επόμενα χρόνια η κρητική μουσική θα ακμάσει»

▪️Η διδασκαλία …

Τα τελευταία  4 χρόνια ασχολείται  και με τη διδασκαλία, προσπαθώντας να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του όπου του ζητηθεί. 

 Παρατηρεί  ότι η αύξηση στα ποσοστά της νεολαίας που ακούν και θέλουν να ασχοληθούν με την παραδοσιακή μουσική, σε σχέση την εποχή που ξεκινούσε εκείνος, είναι τρομερή! 

Και όχι μόνο στο να μάθουν, αλλά και στο να ακούσουν και να διασκεδάσουν. 

«Αυτό που διδάσκω και τους μαθητές μου, είναι ότι η μουσική ενώνει. Είναι το μέσο για να ενωθεί ο μουσικός ψυχικά με τον ακροατή. Σίγουρα ως επαγγελματίας πρέπει να μπορείς να αποδίδεις με όσο κόσμο και αν έχεις από κάτω, όποια και αν είναι η συμπεριφορά του. Όμως το γλέντι είναι αλισβερίσι. 

Έτσι και εγώ παίρνω πραγματικά δύναμη όταν από κάτω το κοινό μου συμμετέχει και δείχνει την αγάπη του. Είτε χτυπώντας παλαμάκια, είτε τραγουδώντας μαζί μου. Στις παρέες βιώνω πιο έντονα την αγάπη των φίλων μου και εκείνων που με στηρίζουν, καθώς είμαστε σε στενότερο κύκλο και σίγουρα πιο ελεύθεροι.

Πλέον η πλειοψηφία του κόσμου στο νησί μας, επιλέγει τη διασκέδαση στα κρητικά μαγαζιά και στα πανηγύρια πολύ περισσότερο απ’ τις άλλες επιλογές διασκέδασης»

Σε αυτό θεωρεί ότι παίζει σημαντικό  ρόλο πως  η μουσική μας προβάλλεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με παλαιότερα, μέσω του YouTube και του Spotify. Η ευκολία  αυτή στην πρόσβαση της  Κρητικής  μουσικής, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό στο να εξοικειωθεί ο ακροατής. 

▪️Η πανδημία …. 

Τα σημεία των καιρών δεν τον αφήνουν ανεπηρέαστο μιας και πιστεύει ότι η πανδημία, τα άλλαξε όλα. Η δίψα για γλέντι μπορεί να παρέμεινε ίδια αλλά αυτό που εκείνος  βλέπει είναι ότι ο κόσμος πραγματικά φοβήθηκε και εξακολουθεί να φοβάται. 

Όσο παραμένει στην επικαιρότητα, τόσο ο φόβος θα είναι και τριγύρω μας. 

«Δυστυχώς θεωρώ ότι τα πράγματα δεν θα γίνουν ποτέ τα ίδια όπως ήταν πριν, Όχι μόνο στη μουσική αλλά και σε καθετί. Ήδη πολλοί άνθρωποι του χώρου ζορίζονται οικονομικά και ακόμη περισσότερη ψυχολογικά. Από εκεί και πέρα ο Θεός να δίνει δύναμη στον καθένα μας να βγει δυνατότερος από αυτή τη δοκιμασία. 

Γενικότερα, ο τρόπος διασκέδασης θα επηρεαστεί και θα αλλάξει, όπως εξάλλου έχει αλλάξει και σε σχέση με πριν 30 χρόνια.

Αν με ρωτάς αν άλλαξε προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ως ρομαντικός, θα σου πω προς το χειρότερο. 

Για παράδειγμα, δεν μου αρέσει η εικόνα με τα κινητά σε ένα γλέντι, όπου αντί να απολαύσουν τη στιγμή, θέλουν να την απαθανατίσουν. Δε λέω να επιστρέψουμε στο 1980, αλλά να δίνουμε λίγο περισσότερη σημασία στη στιγμή. Σίγουρα καθώς περνούν τα χρόνια, η διασκέδαση θα αλλάξει κι άλλο όπως αλλάζουν τα πάντα. Άλλωστε από πέρυσι, εν μέσω καραντίνας, μία νέα μορφή διασκέδασης που προέκυψε ήταν οι διαδικτυακές συναυλίες. Δεν σημαίνει ότι επειδή έγιναν τότε, θα καθιερωθούν, όμως ίσως είναι ένα πρώιμο στάδιο μελλοντικής διασκέδασης»

Του ζήτησα ένα στίχο που τον εκφράζει για να κλείσουμε την συζήτηση μας  και εκείνος: 

«Όσο και αν είναι σκοτεινιά 

και καταχνιά μεγάλη…

Θα τηνε βρει τη περασά, 

ο ήλιος να προβάλλει!»

«Αυτή η μαντινάδα με αντιπροσωπεύει γιατί πάντα στις δύσκολες στιγμές που ζω, προσπαθω να σκέφτομαι ότι θα έρθει ένα καλύτερο αύριο»

Του εύχομαι να έχει το αύριο που επιθυμεί με το πάθος και το φως που εκπέμπει σήμερα ! 

Τον ευχαριστώ !