Γιώργης Παπαδάκης – Λύρα δεν έχω μάθει ακόμα.
Γεννήθηκε στο Βαλί του Δήμου Γόρτυνας.
Έζησε εκεί τις παιδικές και εφηβικές του στιγμές μέχρι που στρατεύτηκε.
« Ο πατέρας μου ήταν σπουδαίος τραγουδιστής .. γλεντζές άντρας, τον καμάρωνα και αγάπησα την μουσική και την καλή παρέα μέσα από εκείνον.
Κανένας στην οικογένεια μου δεν έπαιζε μουσικό όργανο, μα εγώ ήθελα να μάθω λύρα.
Στα 16 μου ο πατέρας μου αν και δε με ήθελε μουσικό μου αγόρασε μια λύρα.
Η χαρά μου ήταν μεγάλη.
Το έσκαγα από τις αγροτικές δουλειές και κρυβόμουν να ακούω μουσική στο ραδιόφωνο που θα αποτύπωνα στις χορδές.
Στα πανηγύρια του χωρίου μας ερχόταν πολλοί καλλιτέχνες, από τα γύρω χωριά αλλά και από όλη την Κρήτη.
Θυμάμαι τον Ζερβό και τον Ρούλιο.
Καθόμουν με τις ώρες και τους κοίταζα. Η χαρά μου ήταν κάθε που θα έσπαγε μια χορδή να την πάρω και να την περάσω πάνω σε ένα ξύλο για να ακούω τον ήχο της. Ο πραματευτής του αείμνηστου Κώστα Μουντάκηήταν το πρώτο τραγούδι που προσπαθούσα να μάθω.
Η πρώτη φόρα που έπαιξε μπροστά σε ακροατήριο ήταν μια στιγμή μοναδική. Χωρίς πολύ άγχος γιατί υπήρχε η άγνοια του χώρου. Όλα ήταν πιο αυθεντικά.
Στην ποριά τα πράγματα αλλάζουν. Η ευθύνη είναι μεγάλη απέναντι στον κόσμο που έρχεται να μας ακούσει και η κάθε μέρα είναι διαφορετική. Η ψυχολογία μας αλλάζει συνεχώς.
Οι εμφανίσεις του στα μαγαζιά της Κρήτης ξεκίνησαν στην αρχή της δεκαετίας του 1970
«Δύσκολες εποχές. Γλεντούσαμε τον κόσμο καθημερινά πάνω από 8 μήνες»
Είχα τέτοια λαχτάρα όμως να πάω να παίξω που πολλές στιγμές έλεγα ότι δεν περνούν οι ώρες να νυχτώσει. ‘Έμαθα να παίζω πρώτα για εμένα, να ευχαριστιέται η δική μου ψυχή, μέσα από την δική μου ευχαρίστηση χαιρόταν και ο κόσμος.
Σήμερα τα περισσότερα γλέντια είναι ένα “σόου” κάτι που θέλει και αυτό ταλέντο, αλλά όλα ξεκινούν από μέσα μας»
Το 1987 συνεργάστηκε δισκογραφικά με το δάσκαλο του Κρητικού λαούτου και συνθέτη Ευάγγελο Μαρκογιαννάκη. Η δισκογραφική του πορεία ήταν και συνεχίζει να είναι ξεχωριστή.
Ο Γιώργος Παπαδάκης από τα 23 του χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με τη λύρα, εμφανίσεις, ταξίδια, δισκογραφίες, επιτυχία. Η αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο του δεν είναι τυχαία. Μια σταθερή αξία που κρατάει γερά στον χρόνο.
Ζηλεύω την ευκολία που έχουν οι νέοι με την τεχνολογία σήμερα. Την πρόσβαση που έχουν στην πληροφορία .
Ακούω τραγούδια σήμερα από τους πρωτομάστορες που δεν είχα στα ξεκινήματα μου την δυνατότητα να τα ακούσω και να τα μελετήσω.
Για αυτό έχουμε πολλούς και κάλους νέους καλλιτέχνες στη Κρήτη, τους αγαπώ και χαίρομαι να μιλάω μαζί τους.
Τους συμβουλεύω να μην ακούν τους αυστηρούς κριτές της μουσικής μας παράδοσης. Αν τους άκουγα και εγώ δεν θα είχα κάνει ούτε ένα δίσκο.
Τον ευχαριστώ θερμά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου