Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Πρόσωπα & Τέχνες: Γιάννης Σπινθάκης



 Γιάννης Σπινθάκης 
«Αν πεθάνει η παράδοση, χάθηκαν όλα»

Πριν από  κάποια  χρόνια σε μία παρέα φίλων άκουσα να μιλάνε για ένα μικρό λυράρη που αν και 11 ακόμα χρονών όλοι έκαναν λόγο για το νέο αστέρι της Μεσαράς. Από τότε έως σήμερα έχω βρεθεί σε αρκετά γλέντια του Γιάννη Σπινθάκη και δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω τα λεγόμενα του κόσμου αυτού που από πολύ μικρή ηλικία τον ακολουθεί με θαυμασμό.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Ο Γιάννης Σπινθάκης έχει μια ευγένεια και ένα πλατύ χαμόγελο που τον χαρακτηρίζει.Στην συνάντηση μας πριν καλά - καλά ξεκινήσουμε την συζήτηση μας,μου ζήτησε επίμονα να αναφέρω το πόσο ευγνώμων είναι για την πρόσκληση μου καθώς και στο βήμα που του δίνεται να τον γνωρίσει ο κόσμος καλύτερα. Δεν μου άφησε καν περιθώριο να του αρνηθώ αυτή τη χάρη.


ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Ο μικρός Γιάννης δεν έπαιρνε τα μάτια του από τον λυράρη σε οποιοδήποτε γλέντι βρισκόταν με τους δικούς του. Στο σπίτι όπως είπε δεν υπήρχε κανένα μουσικό όργανο ή κάποιος που να ασχολείται με την μουσική, ωστόσο η εμμονή του να μάθει λύρα γινόταν όλο και πιο επίμονη.

«Στα επτά μου χρόνια ο πατέρας μου εμφάνισε μια λύρα και δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου.»

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗΣ
«Ο πατέρας μου ήταν γνωστός με τον Σπύρο Σηφογιωργάκη και έτσι ξεκίνησα να τον έχω δάσκαλο αλλά και σύμβουλο έως τα 10 μου χρόνια που ήμουν και ο τελευταίος του μαθητής.
Πήρα από εκείνον τόσα πολλά, μα πάνω από όλα με δίδαξε την ταπεινότητα του.
Πρώτα μου έμαθε τους σκοπούς που είχαν συνθέσει άλλοι καλλιτέχνες και τελευταία μετά από δικά μου παρακάλια τους δικούς του.
Ηχογραφούσα όλα μας τα μαθήματα και τα ακούω ακόμα.»



Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
«Συνέχισα με τον Μιχάλη τον Ξενάκη στο Ωδείο Κονσέρτο εδώ στις Μοίρες όπου εντάχτηκα και στην χορωδία για ένα χρόνο και έπειτα συνέχισα να μελετάω μόνος μου.
Το τραγούδι μου άρεσε από την αρχή, δεν ξεχώρισα την μουσική από την ερμηνεία. Προσπαθούσα και το πάλευα, με βοήθησαν πολύ τα μαθήματα στη Βυζαντινή μουσική. »



ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΛΕΝΤΙ
«Στα 12 μου περίπου χρόνια με κάλεσαν να παίξω σε ένα τραπέζι φαντάρου στο χωριό. Τότε κατάλαβα ότι το πιο μεγάλο σχολείο είναι το γλέντι, να ζήσεις την τριβή με τον κόσμο, να νιώσεις τον παλμό. Όταν τελείωσε ήμουν απολύτως σίγουρος ότι δεν ήθελα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο στη ζωή μου εκτός από τη μουσική. Μπορεί να είναι ψυχοφθόρο να μην ξέρεις πώς θα βγει ένα γλέντι αλλά και δημιουργικό. Το να περάσει ο κόσμος καλά είναι το μόνο μέλημα μου.»


ΟΙ ΝΕΟΙ
Ο Γιάννης θεωρεί ότι οι νέοι καλλιτέχνες σήμερα λόγω της τεχνολογίας έχουν την δυνατότητα να μελετούν όλους τους παλαιότερους και να προσαρμόζουν τα ακούσματα τους με το δικό τους ύφος αναλόγως τις καταστάσεις και την επιθυμία του κόσμου.

"Κάθε δουλειά έχει δυσκολίες και χρειάζεται πειθαρχία και επιμονή. Αν και 22 χρόνων , η αγάπη που έχω για αυτή την δουλειά πιστεύω ότι δεν θα με αφήσει να φθαρθώ.»

«Τα νέα παιδιά που αγαπούν σε μεγάλο βαθμό την παράδοση μας, επιλέγουν τα κλασικά "κομμάτια", τα αναγνωρίζουν και τα ζητούν. Μεγάλο ρόλο έχουν παίξει και τα χοροδιδασκαλεία, έχουν βγάλει μερακλήδες. Αν πεθάνει η παράδοση, χάθηκαν όλα.»
Αυτήν την εποχή ο Γιάννης ετοιμάζει τα νέα του τραγούδια σε δική του σύνθεση,και θα κυκλοφορήσουν για τον κόσμο μέσο Youtube ενώ έχουμε την χαρά να απολαμβάνουμε το νέο video clip του τραγουδιού "Κοπέλι"
σε Μουσική του Γιάννης Παπαγεωργίου και στίχους των: Γιώργου Κοζύρη και Κατερίνας Αεράκη

Δείτε το Βίντεο με το νέο του τραγούδι  


Συντελεστές: Λαούτο-λαουτάκι: Γιάννης Παπαγεωργίου-Κιθάρα: Νίκος Κουτάντος Μπάσο-ηχοληψία-προγραμματισμός: Μιχάλης Μαυράκης Κάμερες-μοντάζ-επιμέλεια βίντεο: Νίκος Κουτάντος Συμμετέχουν:Κωστης Πατσακης,Κατινα Χαλκιαδακη, Βασίλης Τζαγκαρουλακης, Γεωργία Ταβερναρακη. 
Για αυτήν την παραγωγή βοήθησαν οι:Κωστής Καδιανάκης και τον Κώστας Γαρεφαλάκης

Για περισσότερα:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις