Στο προσωπικό μου Blog φιλοξενώ σήμερα τον Γίωργο Λεκάκη.
Έναν καλλιτέχνη με γνωστή μουσική πορεία στα μουσικά δρώμενα της Κρήτης. Χαίρομαι πάντα όταν το συναντώ έχει εξάλλου καταγράψει μέσα μου αναμνήσεις ωραίων γλεντιών στη Μεσαρά, μιας διαφορετικής εποχής πραγμάτων.
Αναπολώντας τις στιγμές αυτές ξεκίνησε η συζήτηση μας για το πώς επέλεξε την μουσική σταδιοδρομία και την μετέπειτα πορεία του έως σήμερα.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ηράκλειο με καταγωγή από το Κλίμα του Δήμου Φαιστού, είχε με το χωριό του πολύ συχνή επαφή από μικρός, μέχρι που ήρθε η στιγμή να ζει πια μόνιμα εκεί.
Θυμάται:
«Ήμουν δεν ήμουν 5 χρόνων όταν ακολουθούσα τους γονείς μου στα Κρητικά γλέντια του Ηρακλείου αλλά και στο πανηγύρι του χωριού. Πάντα ακούγαμε παραδοσιακή μουσική. Οι γονείς μου ήταν και είναι μερακλήδες και αυτό είχε γράψει μέσα μου από πολύ μικρό.
Στο ξεκίνημα του δημοτικού έπεσε στα χέρια μου ένα μπουζούκι που στις χορδές του προσπαθούσα να παίξω Κρητικούς σκοπούς. Ο ήχος του δεν με ικανοποιούσε και δεν συνέχισα την προσπάθεια.
Για δώρο Χριστουγέννων ο αδελφό της μητέρας μου, μου έβαλε στα χέρια μου την Λύρα.
Την είχα δει σε ένα γνωστό οργανοποιείο του Ηρακλείου και τον οδήγησα ο ίδιος εκεί όταν με ρώτησε τι δώρο θα ήθελα».
Όλα τα άλλα πήραν τον δρόμο τους μιας και ο Γιώργος Λεκάκης ξεκίνησε μαθήματα με τον Κυριάκο τον Καλλέργη όπου πήρε τα πρώτα του μαθήματα. Πόλυ γρήγορα είχε ήδη μια μεγάλη γκάμα κομματιών και ο δάσκαλος του τον είχε δίπλα του και στα γλέντια που τον καλούσαν.
Από τα 11 του χρόνια βρέθηκε στο πλευρό του Θανάση Σκορδαλού και του Λεωνίδα του Κλάδου έχοντας επίγνωση του καλλιτεχνικού τους μεγέθους.
Η Σιγουριά !
«Ένιωθα την ασφάλεια του δασκάλου μου στην αρχή μου περιγράφει , μα όταν ήρθε η στιγμή να πάρω πάνω μου ένα πρόγραμμα θυμάμαι το τρέμουλο του ποδιού μου μέχρι να εξοικειωθώ. Στα 15 μου χρόνια φτιάξαμε με το Γιώργο τον Φραγκιαδάκη από το Ζαρό που είχαμε την ίδια ηλικία μια πιο μόνιμη συνεργασία ενώ μετά από μερικά χρόνια βρεθήκαμε στο πάλκο με τον Δημήτρη τον Μακριδάκη που αριθμούμε 35 χρόνια συνεργασίας.
Έχω με τους συνεργάτες μου πολλά χρόνια σχέσης όπως και με τον Γιάννη τον Αδριγιαννάκη και τον Μιχάλη Πετσάκη.
Ο Μάριος ο Μακριδάκης , γιός του Δημήτρη μεγάλωνε μαζί μας στις πρόβες και στα γλέντια για να φτάσει η στιγμή να είναι και εκείνος συνεργάτης μου χρόνια».
Ο Γιώργος Λεκάκης μπήκε σε έναν καλλιτεχνικό κύκλο από μικρός θεωρεί ότι ο Βασίλης Σκουλάς ήταν για εκείνον ο Καλλιτέχνης που τον βοήθησε πολύ μεσολαβώντας στη γνωριμία του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ταξίδεψε στο εξωτερικό πάμπολλες φορές μεταφέροντας την μουσική μας στους απόδημους Κρήτες .
«Δηλώνω ερασιτέχνης μουσικός γιατί από την αρχή η μουσική για εμένα ήταν δραστηριότητα που αγαπούσα πραγματικά. Αυτό με βοήθησε στο να κάνω σταθερά βήματα και να απολαμβάνω τις στιγμές μου με τον κόσμο. Να συνθέτω μουσική και να παράγω δισκογραφία μια εποχή που η Κρητική μουσική βιομηχανία άνθιζε.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που μπήκα στο στούντιο να παίξω λύρα σε ένα δίσκο του Γιώργου Βιτώρου (Τα σόρδινα ) ένιωσα ότι βρέθηκα σε ένα μέρος τρομακτικό».
«Στα σημεία των καιρών χάθηκε το μεγαλείο του Καλλιτέχνη, της δισκογραφίας και των γλεντιών. Η δισκογραφία ήταν κάτι χειροπιαστό με τους δίσκους και μετέπειτα τα CD.
Τώρα στα τραγούδια που ανεβαίνουν στο Youtube υπάρχει και η εικόνα και όλα εξελίσσονται διαφορετικά. Ότι είναι να κρατήσει στον χρόνο δεν θα έχει ημερομηνία λήξης. Ο χρόνος μπορεί και ξεχωρίζει όσα έχουν αξία».
Τα τελευταία χρόνια διδάσκει μουσική, συνεργάζεται με συλλόγους και φορείς για να μεταφέρει στους νεότερους όσα γνωρίζει.
«Όλοι μας με την στάση μας στο πάλκο και στον χώρο διδάσκουμε και από κάτι, επισημαίνει. Περνάμε μηνύματα καλά ή κακά που ο κόσμος μπορεί να εισπράξει αλλά και να ξεχωρίσει».
Κάπως έτσι κλείσαμε την συζήτηση έχοντας την αίσθηση ότι είχαμε πάρα πολλά ακόμα να πούμε.
Τον ευχαριστώ θερμά!
Μουσική: Γιώργος Λεκάκης Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης μαζί του ο Μιχάλης Σταυρουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου