Σήμερα θα σας παρουσιάσω έναν νέο ηλικιακά καλλιτέχνη στο
χώρο της μουσικής, τον Μύρων Παπαδογιαννη .
Ο Μύρων κατάγεται από μουσική οικογένεια , καθώς τόσο οι παππούδες του όσο οι
γονείς και οι θείοι του , υπήρξαν επαγγελματίες μουσικοί και ξακουστοί
μερακλήδες στην περιοχή της Αγίας Γαλήνης.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ
« Στα 11 μου χρόνια αγόρασα το πρώτο μπουζούκι με χρήματα που μάζεψα από τα κάλαντα. Μου άρεσε ο λαϊκός ήχος του σε αντίθεση με την Κρητική μουσική που την θεωρούσα μονότονη μιας και την άκουγα συνεχώς στο σπίτι μας.
Τα πρώτα μου βήματα στην κρητική μουσική έγιναν με την βοήθεια του πατέρα μου.
Στην πρώτη γυμνασίου το 2004 , μέσα από ένα πρόγραμμα που υπήρχε στα γυμνάσια, ήρθαμε σε επαφή με τοπικούς καλλιτέχνες , όπως το Σπύρο Σηφογιωργακη κ.α.
Ένα πρόσωπο γνωστό σε μένα, καθώς ήταν πολύ καλός φίλος με τον παππού και τους γονείς μου. Τα μαθήματα μαζί του συνεχίστηκαν στην Αγία γαλήνη και στη συνέχεια αποφάσισα να συνεχίσω σε μουσικό σχολείο στο Ρεθύμνο».
«Όσο μεγάλωνα καταλάβαινα ότι η μουσική δεν έχει όρια και δεν χωράει ταμπέλες.
Δεν ξεκίνησα ποτέ για να γίνω επαγγελματίας λυράρης, η μουσική ήταν μια εσωτερική μου ανάγκη.
Από παρέα σε παρέα με φίλους και χωριανούς, αγόρασα τα πρώτα μου μηχανήματα και με την βοήθεια του πατέρα μου που μπήκε στην θέση του λαούτου άρχισαν τα πρώτα γλέντια και οι κοινωνικές εκδηλώσεις .
Στην ιδέα της κακής κριτικής έπιανα τον εαυτό μου να νιώθει κάποιες φορές την ευθύνη του να είμαι καλός σε αυτό που κάνω.
Αυτό συμβαίνει έως και σήμερα.
Νιώθω πάντα να αυξάνεται το άγχος μου όταν βρίσκομαι στην Αγία Γαλήνη ακόμα και αν με ακούνε 30 άτομα, γιατί τα πρόσωπα είναι γνώριμα».
«Το 2009 το κέντρο νεότητας Ρεθύμνου θα πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Κύπρο και μου ζήτησαν να συνοδέψω μουσικά μαζί με τον Μιχάλη τον Λιμάκη την χορευτική ομάδα, όπως και έγινε.
Μαζί μας ήταν και μιά άλλη ομάδα από τα Χανιά όπου περάσαμε υπέροχα. Την τελευταία βραδιά βρεθήκαμε σε μια εκδήλωση όπου λαούτο θα έπαιζε ο Κρητικός Γιώργης Ζαχαριουδακης, κάτοικος της Κύπρου.Εμφανίστηκε μπροστά μας μια εικόνα ανθρώπου όπως ακριβώς την συναντάμε στο νησί.
Συζητώντας μαζί του έδειξε να με ξέρει, καθώς επίσης τον πατέρα και την οικογένεια μου. Σοκαρίστηκα στην αρχή, δεν το πίστευα.Στη συνέχεια μου πρότεινε να μείνω στην Κύπρο και να ασχοληθώ επαγγελματικά με την μουσική μαζί του. Ήταν μια εποχή που υπήρχαν κλεισμένες εμφανίσεις σε μαγαζιά και ήθελαν στο πρόγραμμα τους κρητικό ήχο.Επέστρεψα τελείωσα το σχολείο και το 2012 αποφάσισα να ρισκάρω κάνοντας το πρώτο βήμα».
Από τότε και για 7 χρόνια, ο Μύρων ζούσε και εργαζόταν καθημερινά ως μουσικός στην Κύπρο έχοντας αναγνώριση, εξέλιξη, και μεγάλη καλλιτεχνική πορεία. Μαγαζιά γεμάτα κόσμο, τηλεοπτικές εμφανίσεις, συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές. Είχε όλα όσα θα ζητούσε ένας μουσικός.
«Είχα βάλει στόχο ότι πρέπει να τα καταφέρω σε μια ξένη χώρα που είχε αλλά ακούσματα.
Άνοιγα προγράμματα σε μεγάλα μαγαζιά που το 98% του κόσμου ήταν Κύπριοι.
Προσάρμοσα τα βιώματα που είχα από την Κρητική παράδοση στο πιο εμπορικό στοιχείο γιατί όφειλα να καλύψω αυτήν την επαγγελματική ανάγκη.
Βίωσα μεγάλες στιγμές και εισέπραξα μεγάλη αγάπη και δημοσιότητα αλλά κάποια στιγμή ένιωσα τον κορεσμό.
Το κίνητρο που είχα να παίξω μουσική και να ζήσω από αυτό με κούρασε ψυχικά. Δεν ήθελα να πληρώνομαι άλλο για αυτό που αγαπώ τόσο. Ακούγεται παράξενο αλλά έτσι έγινε, ήθελα να ξυπνάω πρωί και να μην ζω πια μόνο την νύχτα. Αποφάσισα να τα αλλάξω όλα.
Μέσα σε 20 ημέρες τα πούλησα όλα και ετοιμάστηκα για την επιστροφή».
«Μου δόθηκε η ευκαιρία στην Κύπρο να μπω και σε ένα άλλο χώρο. Ένας πολύ καλός φίλος μου πρότεινε να παρακολουθήσω κάποια σεμινάρια με πρώτες βοήθειες και με βοήθησε να μπω σε ένα χώρο προσφοράς δίνοντας βοήθεια σε άτομα με τετραπληγία και αλλά κινητικά προβλήματα.
Σ αυτό το χώρο, αναθεώρησα τα πάντα, ένιωσα πληρότητα.
Μπορεί η μουσική να γαληνεύει την ψυχή μας αλλά η δυνατότητα που μου δόθηκε να απαλύνω τον πόνο κάποιου ανθρώπου και να τον βοηθήσω στην καθημερινότητα του σε θέματα που για εμάς είναι αυτονόητα μου χάρισε μαγική συγκίνηση.
Στην απόφαση μου για την επιστροφή , έψαξα και βρήκα τον εργασιακό μου χώρο στο Γερακάρι.
Εκεί έστειλα βιογραφικό και πριν καλά- καλά γυρίσω πίσω, με προσέλαβαν».
Σήμερα η μουσική για τον Μύρο βρίσκεται στις παρέες όπως ακριβώς ξεκίνησε. Διατήρει ένα πανέμορφο μαγαζί με ιστορία στην Αγία Γαλήνη στο πλευρό του συνονόματου του και θείου του Μήρων Τυροκομάκι .
Μέσα από τον πολιτιστικό σύλλογο Αγίας Γαληνης νιώθει την ανάγκη να διδάξει τα παιδιά μουσική δίδοντας και σε εμάς ένα μάθημα ζωής.
Αυτός είναι ο Μύρων Παπαδόγιαννης. Ενας νέος που γνώρισα πριν 4 χρόνια τυχαία σε ένα κατάστημα των Μοιρών. Ο τρόπος που μιλούσε, εκφραζόταν, και αναφερόταν για την μουσική έκανε τα μάτια του να φωτίζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που φώτιζαν κατά την διάρκεια της συζήτησης μας για αυτήν την παρουσίαση.
Δείτε Περισσότερα:
https://www.youtube.com/watch?v=qKGvcta_DaI&feature=share
https://www.facebook.com/mironpapadogiannis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου